De grondbeginselen van verlangen

Verlangen is het probleem niet
Verlangen is de oorzaak van lijden, zegt Boeddha. Om dus een eind aan het lijden te maken, zouden we eigenlijk niet meer moeten verlangen. Maar als verlangen iets is waarmee we moeten ophouden, waarom zit het dan in ieder mens om te verlangen? Is het een of andere wrede grap dat we elk ogenblik naar iets verlangen, terwijl datzelfde verlangen de bron van ons lijden is?

Als we er zo naar kijken, lijkt verlangen een probleem, maar het enige probleem is eigenlijk dat we lijden aan onze verlangens. Het is mogelijk te verlangen zonder lijden, gelukkig wel, maar het is niet mogelijk om niet te verlangen, omdat wij verlangens niet kunnen beheersen. Ze komen op en verdwijnen weer, net als elke gedachte, en die kunnen we ook niet beheersen. Ze komen op uit het niets en verdwijnen weer op een even geheimzinnige en onvoorspelbare manier. Je bent er niet verantwoordelijk voor dat je gedachten en verlangens hebt, maar wat je ermee doet bepaalt het verschil tussen geluk en lijden. En daar ben je verantwoordelijk voor. Daarin heb je een keuze.

Een voorbeeld: het verlangen naar een nieuwe auto komt op. Wat doe je ermee? Sommigen kopen een nieuwe auto, sommigen kopen een gebruikte, anderen stelen er een, weer anderen fantaseren erover, nog weer anderen voelen zich minderwaardig omdat ze er geen hebben en sommigen negeren het verlangen. Elke keuze heeft een heel andere uitkomst en resulteert in een heel andere ervaring. Sommige van deze keuzes, zoals het stelen van een auto, kan zelfs de loop van je leven veranderen. Verlangens alleen hebben geen kracht, aangezien het maar gedachten zijn die op zich de werkelijkheid niet kunnen beïnvloeden; maar wat we ermee willen doen kan de werkelijkheid wel bepalen en doet dat ook, en zeker onze ervaring van de werkelijkheid.

Non-dualiteit: Verlichting voor 'luie mensen'

We zijn al verlicht

De notie dat wij al verlicht zijn, gaf mij een ongelofelijke rust. Je houdt namelijk op met zoeken. Want je bent al precies waar je moet zijn. Je hoeft niet op zoek naar DE methode, De meditatie, HET boek, DE guru, HET ware etc...

Je hoeft alleen maar te keren naar de stilte in jezelf. Je bent bewustzijn met een ego en een intellect. Maar als je de stem van je ego en je verstand tot stilte weet te manen, ben je zuiver bewustzijn. Alles is bewustzijn dus wij zijn met alles verbonden. Alleen DENK je dat je afgescheiden bent, door je ego, en DENK je dat je je lichaam, emoties en zintuigen bent. In werkelijkheid BEN je bewustzijn.

Door dit in je dagelijks leven waar te nemen, als een toeschouwer, dan neem je afstand van je beperkte zelf en zie je dat je meer bent dan alleen maar je lichaam, gedachten en emoties. Ik probeer alles wat zich in mijn leven aandient er onvoorwaardelijk te laten zijn. Ik probeer zuiver waar te nemen wat iets van zichzelf is, ik probeer mijn projecties te doorzien en hierdoor steeds ruimer bewust te ZIJN.

Buiten de kaders proberen te denken en te leven is niet simpel, maar zo verrijkend!

Meer lezen? kijk op www.a-dvaita.nl

En ik heb net het boekje: Verlichting voor luie mensen van Paul smit uit

Liefde

Liefde

Al heel lang wordt liefde in onze cultuur beschouwd als een gevoel, het meest begerenswaardige gevoel dat we kennen. Maar gevoelens zijn veranderlijk. Je kunt er niet op vertrouwen dat ze lang zullen blijven bestaan. Je kunt heel verliefd op iemand zijn, en een maand later weinig of niets meer voor die persoon voelen. Gevoelens slaan op een zeker moment onvermijdelijk om in hun tegengestelde. We interpreteren onze ervaringen op basis van emoties en gevoelens, in plaats van de ervaring gewoon te zijn. Het heen en weer geslinger tussen goed en slecht, fijn en niet fijn legt een waas over de werkelijkheid.
Ook seksualiteit wordt op die manier ervaren: als een emotie die, het liefst onmiddellijk, om ontlading vraagt. Dat maakt het beleven ervan gecompliceerd, want hierdoor wordt seksualiteit een verwarrend mengsel van lustbevrediging, ego-manifestatie, liefde en onzekerheid. We vergeten onderscheid te maken tussen de vloeibaarheid van de liefde en de dwingende eisen van de emotie. 
Liefde in haar zuiverste gedaante is onuitputtelijk en onvoorwaardelijk. Ze is nooit dwingend en stelt geen eisen, en kan daarom geen emotie zijn. Emotionele hebzucht, die meestal een onderdeel vormt van onze seksualiteit, is altijd op zoek naar bevrediging.